خوش آمدگویی به هواداران جدید یوونتوس بعد از پیوستن معروف ترین و با کیفیت ترین شمارۀ 7 جهان
 |
عشق نه سیاهه و نه سفید. عشق هم سیاهه هم سفید. رنگ یوونتوس. در چند روز گذشته در پی انتشار اخبار بیانکونری شدن رونالدو، نام یوونتوس به بیشترین نام شنیده شده بین فوتبالی‌ها تبدیل شد. که البته خیل عظیمی از این فوتبالی‌ها متولدین دهۀ 80 شمسی و 2000 میلادی هستند. متولدینی که نامی به جز مسی و رونالدو نشنیده‌اند و تیمی به جز رئال و بارسا نمی‌شناسند. افرادی که بیشتر بواسطۀ pess و fifa تیم‌ها را از هم تفکیک می‌دهند و فقط راموس و پیکه را تنها زوج دفاعی فوتبال می‌دانند و دو دل هستند که کورتوا یا دِخِآ کدام شماره یک جهان است.
برای نگارنده عشق به یوونتوس از کودکی و با تماشای ورزشگاه همیشه مه گرفتۀ دل‌آلپی که سراسر پر از دود نارنجک‌ها و ترقه‌های اولترا دروگی‌ها بود شکل گرفت. عشقی که درگیر توپ طلا و درصد مالکیت توپ و رنگ موی جدید دوست دختر فلان فوتبالیست نیست. چرا که دوست دختر ایتالیا را به عنوان معشوقۀ خود برگزید. عشقی که تنها محوطه‌ای که می‌شناسد، محوطۀ دلپیرو است و بس.
انتقال رونالدو بی‌شک مهم‌ترین اخبار ترانسفری این سال است که تاثیر زیادی بر فوتبال ایتالیا خواهد گذاشت و از نظر مالی نیز سهم بسزایی در افزایش ارزش سهام باشگاه یوونتوس دارد. اما باید به یوونتوسی‌های جدید گفت که اینجا تورین است و این همان گورخر دوست‌داشتنی ما. این تیمی است که یا عاشقش میشوی یا ازش متنفر. ولی اگر عاشقش شدی باید همه چیزش را با هم بخواهی. باید پای سقوطش به سری ب و ناکامی در اروپا و کنار گذاشتن اسطوره‌هایش بایستی. این یوونتوس است؛ تیمی که طرفدارانش به کمتر از 36 اسکودتو رضایت نمی‌دهند. تیمی که در جهنم سری ب جنگید و برگشت. تیمی که در همین چند سال اخیر بعضی ستارگانش چون بونوچی، پوگبا، ویدال، پیرلو و موراتا رفتند ولی آب از آبش تکان نخورد.
امروز که معروف‌ترین و با کیفیت‌ترین شمارۀ 7 جهان به جمع ما اضافه شد، ما هفتمین قهرمانی پیاپی را جشن گرفته‌ایم. یووه داستان یک عشق بزرگه و هوس یک شب و دو شب نیست. ما بهترین زوج دفاعی جهان را داشتیم و یک ترین شمارۀ یک دنیا سنگربان ما بود. همان جی‌جیِ دوست‌داشتنی که با رفتنش به پی اس جی به احترامش برج ایفل سراسر رنگ پرچم آتزوری شد.
به گفتۀ اَله:
یه جنتلمن هیچوقت بانویش را ترک نمی‌کند. پس اگر قرار شد چند سال بعد طرفدارانِ یک شبه یوونتوسی شده، به تیم دیگری کوچ کنند، حداقل در این مدت از عشق‌بازی با بانوی پیر ما کیف کنید. شاید شما نیز روزی معنای «تا آخرش» را فهمیدید. ما «دوست دختر ایتالیا» ، «بانوی پیر» ، «گورخرها» و «بانوی قاتل» هستیم. هر کدام از القاب ما را که دوست داشتید، انتخاب کنید. عشق نه سیاهه و نه سفید. عشق هم سیاهه هم سفید. رنگ یوونتوس.
طه رادمنش
